Jak budować autorytet rodzica?

Każdy rodzic marzy o tym, by być autorytetem dla swojego dziecka. Z jednej strony wiesz, że maluch obserwuje Twoje zachowanie i Cię naśladuje, z drugiej strony masz świadomość, że nie zawsze byłeś idealnym rodzicem (bo tacy nie istnieją). A jednak bardzo pragniesz, żeby dziecko przejęło od Ciebie te wzory zachowań, które są właściwe. Jak w takim razie stać się dobrym autorytetem dla swojego dziecka, skoro wiesz, że darzy Cię ono zaufaniem i podświadomie postrzega jako kompletny wzór do naśladowania? Albo inaczej – jak znów stać się wzorem do naśladowania dla swojego dziecka, kiedy z własnej winy przestało się nim być? Przeczytaj i sprawdź. 

Co to jest autorytet? 

Z definicji autorytet jest społecznym uznaniem, relacją między dwoma osobami, z której jedna imponuje drugiej intelektem, wiedzą, doświadczeniem, siłą, dzięki czemu jest ona nieustannym punktem odniesienia i porównania z własnymi postawami i umiejętnościami. Autorytet jest gotowym wzorem do naśladowania, na który często osoba podporządkowana autorytetowi patrzy bezkrytycznie.  

Autorytet rodzica – na czym polega?  

Autorytet rodzica wynika właśnie z tego – małe dziecko nie potrafi obiektywnie ocenić zachowania matki lub ojca, ponieważ relacja opiera się na silnym zaufaniu. Przyjmuje wszystko jako właściwe. Bywa jednak, że w starszym wieku, a szczególnie w okresie nastoletnim, odrzuca wszelkie autorytety. Wiąże się to z usilnym poszukiwaniem własnej tożsamości, głębszą analizą pewnych zachowań i zestawianiem ich z zachowaniami innych ludzi z najbliższego otoczenia - rówieśników, sąsiadów, dalszych krewnych, czy rodziców kolegów i koleżanek.  Tak naprawdę nie ma w tym nic niepokojącego, a właściwie wskazuje na to, że młody człowiek rozwija się poprawnie. 

Jak rodzic powinien budować autorytet? 

Autorytet rodzica ściśle wiąże się z akceptacją, odpowiedzialnością, opiekuńczością, wyrozumiałością, ale także ze zdecydowaniem i wyznaczaniem zasad zachowań. To zwykle ten ostatni czynnik wzbudza bunt w dziecku, ponieważ ma ono jeszcze rozchwiane poczucie moralności, często instynktownie kieruje się egoistycznymi pobudkami w odniesieniu do innych ludzi. Jednak zadaniem rodzica jest właśnie rozsądne kształtowanie w dziecku rozgraniczenia tego, co jest złe, a co dobre poprzez nagradzanie, a niekiedy także karanie.  

By być autorytetem dla własnego dziecka, trzeba zadbać o przyjacielski kontakt z nim, należy go wspierać i towarzyszyć mu w rozwoju umiejętności. Bardzo ważne jest to, by Twoja pociecha od małego miała możliwość wypowiadania własnego zdania, prezentowania pomysłów, opowiadania o przeżytym dniu, dzielenia się sukcesami, porażkami, radością i obawami.  

Upewnij się, że zasady i postawy, które przekazujesz dziecku są rzeczywiście tymi, w które chcesz, by wierzyło. Wiedz, że autorytet to nie tylko słowne wymagania, ale Ty jako osoba, która każdego dnia zachowuje się w określony sposób. Jeśli nie chcesz przekazywać dziecku niespójnego obrazu (taki właśnie najczęściej jest później odrzucany w wieku nastoletnim), to żyj tak, jak mówisz, że warto żyć.  

Jeśli z jakiś względów utraciłeś autorytet w oczach syna lub córki, to przede wszystkim nie panikuj, zachowaj spokój. Pozwól na to, by Twoja pociecha miała własne refleksje. Bardzo ważna jest szczera rozmowa i próba wytłumaczenia, skąd wynikało Twoje zachowanie, np. stąd, że dorośli popełniają błędy, niekiedy bardzo poważne. A jeśli chcesz odbudować zaufanie, to zrób wszystko, by znów pokazać dziecku, że potrafisz być autorytetem.  

Zasady pozytywnej dyscypliny  

Niezwykle istotne jest też budowanie fundamentów zasad pozytywnej dyscypliny. Psychologowie i pedagogowie dziecięcy tłumaczą ją, jako rozwijanie w dziecku poczucia przynależności i znaczenia poprzez szacunek, wsparcie oraz łagodne zachęcenie do działania tudzież wdrażania się w określone postawy.  

Oto główne zasady, które tłumaczą, na czym polega pozytywna dyscyplina: 

• wzajemny szacunek między dzieckiem a rodzicem; 

• identyfikacja przekonań stojących za zachowaniami - uświadomienie sobie i dziecku, z czego naprawdę wynikają określone zachowania, w celu zmiany tych niewłaściwych; 

• skuteczna komunikacja i umiejętności rozwiązywania problemów; 

• dyscyplina, która uczy, ale nie jest przesadnie pobłażliwa ani zbyt każąca; 

• koncentracja na poszukiwaniu rozwiązań; 

• stosowanie zachęcenia.  

Na co wpływa autorytet rodzica? 

Autorytet rodzica ma bardzo duży wpływ na to, kim dziecko będzie w przyszłości. Jeśli matka i ojciec dają dobry przykład dziecku, utrwalają w nim archetyp zaufania do świata, to w przyszłości będzie wierzyło w siebie, będzie odpowiedzialne, uczciwe, obowiązkowe, opanowane, zdeterminowane, radosne i szczęśliwe.   

Podsumowując: bądź wzorem dla własnego dziecka i nie bój się naprawiać w roli autorytetu, jeśli coś poszło nie tak. Niezwykle istotne jest to, żebyś był autentyczny. Pokaż dziecku, że jest przez Ciebie kochane bez względu na to, czy mu w danej chwili imponujesz, czy nie. Otwórz się też na to, że prawdopodobnie nie będziesz w życiu dziecka jedynym autorytetem, ponieważ nie jest ono Twoją kopią i potrzebuje odnaleźć własną tożsamość.  

Źródła: 

https://zdrowie-zycie.pl/jak-budowac-autorytet-rodzica/ 

https://web.swps.pl/strefa-psyche/blog/posty/15420-jak-budowac-autorytet-rodzica-opiekuna 

https://pepito.pl/pl/blog/czym-jest-pozytywna-dyscyplina-1586781915.html