VitaMY w społeczności Vitaflo

Cześć, jestem Ida. Mam 23 lata i na stałe mieszkam w Bydgoszczy. Skończyłam studia licencjackie na kierunku Turystyka i Rekreacja na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Przede mną magisterium.

Chciałabym przedstawić Wam historię mojego kroku w dorosłość. Wybór szkoły średniej! Nie było łatwo, ale zaraz to wszytko opiszę...

Cześć! Chciałabym podzielić się z Wami swoją wielką pasją, która wzbogaca moją osobowość i za każdym razem odkrywa przede mną nowe drogi. Jest to hobby, które uszlachetnia, uczy i nieustannie rozwija. Sądzę, że każdy człowiek, jeśli tylko zechce, może taką pasję posiadać, ponieważ nie zna ona barier ani ograniczeń.

Pierwsze urodziny dziecka z fenyloketonurią pewnie mogą być dla nas stresujące. Jak to będzie? Co upiec? Z drugiej strony, co dać dziecku, jeśli inne będzie miało urodziny? Dużo trudnych pytań, ale warto się nie poddawać - damy radę!

Informacja o drugiej ciąży była wielką radością. Tyle się teraz słyszy wokół, że pary mają kłopot, aby zostać rodzicami, a nam się to udaje po raz drugi. Wizyta u ginekologa była tylko formalnością, więc mąż czekał na zewnątrz wraz z trzyletnim synkiem. Gdy wyszłam z gabinetu popłakana, czułam wzrok wszystkich ludzi w poczekalni skupionych tylko na mnie. Przerażony mąż pyta, co się stało, a ja w złości odpowiadam mu, że… zrobił… bliźniaki…

Można powiedzieć, że w końcu dojrzałam do podjęcia decyzji odnośnie posłania bliźniaków do przedszkola. Wydawałoby się, że to przecież takie proste, wybiera się się placówkę, która znajduje się najbliżej domu bądź pracy, podpisuje się dokumenty i odhaczone… Niestety nie. Jest to temat, który spędza sen z powiek wielu rodzicom, mi także.

Pięć lat temu, mając na koncie dwuletniego zdrowego syna, wybrałam się na weekend w góry ze znajomymi. Poznałam tam dziewczynę, której córka była uczulona na większość produktów: mleko, orzechy, pomidory, jajko, mąka pszenna, ziarno kakaowca i wiele innych. Widząc ją, codziennie rano przy bufecie śniadaniowym, jak krząta się pomiędzy podgrzewaczami niczym zagubione dziecko w lesie, słysząc jej rozmowy z obsługą proszącą o przygotowanie czegoś, co mogłaby zjeść jej paroletnia pociecha, pomyślałam: ale biedna dziewczyna, strasznie mi jej żal, jak ja się cieszę, że mój syn nie ma żadnej alergii. Nie wyobrażam sobie żadnych wyjazdów z takimi „przypadłościami

Pragnę Wam kogoś przedstawić. Dla mnie to ktoś mega ważny! Z jedynego powodu – ten ktoś to moja córka! Czekaliśmy na Nią jako rodzice, dziesięć lat. Tyle czasu minęło, zanim przyszła na świat po swoim braciszku. On też na nią czekał. Wyobraźcie sobie – znosicie ciążę dobrze, pełnia szczęścia i czekacie na lato, w którym to ma przyjść na świat Wasze dziecko. Poród przebiegał bez komplikacji. Wyczekane maleństwo ujrzało światło dnia – śliczne, ukochane, nasze!

Doskonale pamiętam ten dzień, w którym to musiałam podjąć już ostateczną decyzje co do wyboru szkoły podstawowej dla mojego syna fenylaka. Już w zerówce ta decyzja spędzała mi sen z powiek.

W swojej 15 letniej karierze zawodowej nauczyciela z fenyloketonurią spotkałam się po raz pierwszy w przypadku Kuby.

Kiedy Kubuś się urodził, to była wielka radość. Pierwszy wnuk płci męskiej. Szczęście nie do opisania. W pierwszych dobach jego życia kontaktowaliśmy się z córką i zięciem tylko przez telefon. Wiedzieliśmy, że chcą być razem, sami. To dla nich nowa sytuacja, nowy etap w życiu.